Wat is iedereen toch mooi!

Het is alweer even geleden dat ik op het terras zat. Heerlijk buiten in het zonnetje met een kop koffie. Ik vind het fantastisch om naar de diversiteit op straat te kijken. Om daar mijn eigen verhaal van te maken. Op het moment dat er iemand langsloopt gaan mijn gedachten met mij op de loop. Zo hé, die is dik, dun, heeft veel make-up op, dat kan ze beter niet aan doen. Moet je die eens zien “dat ziet er toch ook niet uit”. Ik hoor mezelf en anderen om me heen. Ik heb een oordeel over iemand zonder dat ik diegene ken. Ook heb ik veel oordelen over mezelf…

Oordelen over mezelf

Ik sta voor de spiegel om mezelf eens te screenen. Pukkel op mijn gezicht, wallen onder mijn ogen. Mijn borsten vind ik wat aan de kleine kant, mijn buik wat te dik. Oh en die heupen zijn best wel breed. Raar litteken van de keizersnee, mijn knieën zijn wat vreemd en mijn voeten zijn veels te groot. Er zitten her en der wat kuiltjes en love handles. Zo kan ik nog wel even doorgaan. Ik sta een paar minuten naakt voor de spiegel om mezelf eens goed te bekritiseren. Daarna ga ik rustig zitten en voel wat deze woorden met mij doen. Hoe komt het eigenlijk dat ik dit van mezelf vind? Is er iemand die dit ooit tegen mij heeft gezegd? Wat is eigenlijk de standaard? Is er een standaard? Mijn gedachten gaan met mij aan de loop.

Dan ga ik weer voor de spiegel staan en ga ik met een andere blik naar mezelf kijken. Met opgeheven hoofd, vol zelfvertrouwen. Dit lichaam hoort bij mij. Het is “maar” een lichaam. Ik ga me nu concentreren op de positieve punten van mijn lichaam. Ik vind dat ik best een leuke lach heb, mooie ogen. Uit die buik zijn twee prachtige kinderen uitgekomen. Het litteken dat ik hieraan over heb mogen houden, doet mij hier aan herinneren en is eigenlijk best mooi. Mijn billen zijn ook wel oké en mijn taille ach….

Eigenlijk valt het allemaal wel mee en ben ik best tevreden. Door op een positieve manier naar mezelf te kijken krijg ik meer zelfliefde. Ik gooi er nog even een knuffel voor mezelf tegenaan. Wel 10 seconden, dit zorgt er namelijk voor dat mijn gelukshormoon stijgt en mijn stresshormoon afneemt. Jezelf knuffelen heeft hetzelfde effect als iemand anders een knuffel geven. En hoe vaak doen we dat nou eigenlijk jezelf knuffelen?

Oordelen over anderen

Het blijft door me heen spoken. Oordelen over anderen zonder dat ik weet wat de achtergrond van iemand is. Iedereen heeft zijn eigen schoonheid. Van binnen en van buiten. Elk huisje heeft zijn kruisje, elk lichaam ook. Wie ben ik om daar wat van te vinden of te denken. Wat geef ik mijn kinderen mee op het moment dat ik dit uitspreek? Die krijgen het oordeel van mij mee en denken dat dat de standaard is. Die vinden mijn buik dik, omdat ik elke keer zeg dat deze te dik is.

Iedereen is mooi!

Wat is het eigenlijk heerlijk dat er zoveel verschillende mensen rondlopen. Dat iedereen zichzelf mag zijn. Dat iedereen anders denkt.

Mijn gedachten vinden het fijn om te oordelen. Toch kan ik er steeds vaker op een andere manier naar kijken. Naar het patroon dat ik in mijn systeem heb. Ik oordeel namelijk vanuit gewoonte. Vanuit wat ik door mijn opvoeding heb meegekregen, wat mijn “standaard” is, door mijn omgeving en wat ik mezelf heb aangeleerd. Het is zo makkelijk om iemand te veroordelen. Terwijl er in elk mens zoveel mooie kwaliteiten zitten. Ieder mens handelt op een manier waarop hij/zij dat geleerd heeft. Of juist tegen afzet. Een oordeel heeft meer met jezelf te maken dan met een ander.

Schoonheid zit in iedereen. Van binnen en van buiten. Gelukkig is dit bij iedereen anders!

Naast moeder van 2 prachtige kinderen, Esmée van 8 en Seppe van 4 jaar, is Anja getrouwd met een hele leuke man. Ze is ondernemer in De Gelukkige Ouder, kinderyoga docent, huishoudster, vrouw, zus, vriendin, dochter van en nog veel meer.
“Al mijn hele leven heb ik het gevoel dat ik op een zoektocht ben. Een zoektocht naar mezelf en wat er bij mij past. Waar krijg ik energie van en wat wil ik bereiken in mijn leven?”