Ja, ik kom ze echt tegen. De kinderen die om 10u ’s ochtends al aan de chips zitten. Of na hun operatie direct chocomel krijgen. Waar ouders stiekem een BigMac menu meesmokkelen naar de kamer van hun tienerzoon. Deze dingen komen in het leven van mijn eigen, gezonde kinderen al zeldzaam voor. Dus elke keer weer ben ik verbaasd als ik een ziek kind zulke ongezonde voeding zie eten.

Toen ik net moeder was…

sloeg ik nog geregeld de Easy Peasy open om een superduper gezond gerechtje voor mijn baby te maken. Tegenwoordig schroom ik niet om ze even makkelijk een zakje knijpfruit te geven of ze lekker mee te laten smikkelen van de afbakpizza uit de oven. Hoewel ik het echt heel belangrijk blijf vinden dat ze de juiste voedingsstoffen binnen krijgen, wil ik hierin absoluut niet te krampachtig worden. Gezond eten is voor kinderen vaak een kwestie van gewenning.

Feit blijft dat voeding een belangrijk onderdeel…

is van de gezondheid, preventief werkt en bijdraagt aan het herstel van een ziek kind. Hoewel ik persoonlijk vind dat de kwaliteit van het voedsel in het ziekenhuis vaak te wensen overlaat, is het wel gebaseerd op de juiste hoeveelheid koolhydraten, genoeg vezels, vitaminen en mineralen. Toch is hier nog een wereld te winnen. Zelf vind ik bijvoorbeeld ook de manier van productie, verpakking en toevoegingen in een product van groot belang. Op dat vlak is helaas de afgelopen decennia veel veranderd.

We zijn hier in het westen ontzettend verwend

Het aanbod is ongekend groot en er komen dagelijks weer nieuwe verzinsels bij. Producten die we absoluut niet nodig hebben maar waarvan we zijn gaan denken van wel. Van alles zijn er verschillende soorten smaken, en alles moet kant-en klaar. Maar wat is er mis met een AGV-tje (aardappelen/groenten/vega-vlees-vis) of een gewone boterham met kaas? En dat bakje paprikachips alleen op vrijdagavond voor de tv?

Bewustwording van wat je kind binnenkrijgt is dus heel belangrijk…

maar misschien nog wel net zo belangrijk zijn de eetgewoonten. De ouder bepaalt wat het kind eet, op vaste momenten, aan tafel met elkaar en niet voor een scherm. Die bewustwording zorgt er dan ook voor dat je gevarieerd eten aan je kind geeft. En dat hoeft zeker niet met verschillende soorten bonenspreads of quinoaquiches, maar kan gewoon met afwisseling van groenten, vis/vlees en vega, pasta’s en rijst. Kiezen tussen water en melk om te drinken. Fruit of een Liga tussendoor. En heus, een taartje, koekje, snoepje of patatjes tussendoor zijn ook echt heel belangrijk! Maar ze moeten niet de norm worden. Er is niets leuker dan die ontzettend blije snoetjes als je voor die avond pannenkoeken aankondigt!

Mijn kinderen vragen nooit om chips, gewoon omdat wij dat zelf nauwelijks eten en dus ook nooit in huis hebben. Hetzelfde geldt voor snoepjes. Taartjes bij het koffiedrinken in de stad bestellen we wel graag en dit weten ze dus maar al te goed. Wat een feest is het dan ook als we op een vrije dag gezellig de stad in gaan.

Dit voorbeeld proberen wij in het ziekenhuis ook te geven

En daarmee proberen we dan voornamelijk de ouders op te voeden. We snappen zeker dat het niet makkelijk is met een ziek kind dat nauwelijks wil eten. Of het gebrek aan tijd door de intensieve zorg. Maar juist de simpele basisproducten doen het dan goed. Overal te verkrijgen en makkelijk klaar te maken. Wat dacht je van een lekkere vlaflip (wie kent hem nog?), een banaan of een stuk ontbijtkoek? Heel lekker allemaal en prima qua voedingsstoffen. In de zusterpost zijn dit in ieder geval de tussendoortjes die regelmatig even snel gegeten worden om wat extra energie op te doen. Nou ja, buiten de chocoladetraktaties dan, die niemand neemt, maar die aan het einde van de dag toch altijd op zijn…. Maar goed dus dat we zoveel lopen op een dag!

Volgende maand

Ik steek mijn hand door de spijlen van het bedje heen en voel hoe hij mijn vingers grijpt. Zijn huilen zwakt af. Langzaam sluiten zijn oogjes. Papa en mama zijn een nachtje thuis gaan slapen. Op ons advies. Omdat ze er compleet doorheen zaten.
Vorige week lag hij nog aan allemaal slangen, morgen mag hij waarschijnlijk naar huis. Wat heeft hij het goed gedaan, wat heeft zijn lichaampje hard gevochten. Hij lijkt mij volledig te vertrouwen en geeft zich over aan de geruststelling van mijn warme hand. Ik geniet van zijn rustige ademhaling en zing hem zachtjes verder in slaap. Dit doe ik met zo veel liefde. Niet alleen voor hem, maar ook voor zijn sterke papa en mama.

Kinderverpleegkundige Tanja is werkzaam als kinderverpleegkundige in een Nederlands ziekenhuis. Ze blogt anoniem – Tanja is niet haar echte naam – over haar werk en zoektocht naar balans. Tanja doet haar uiterste best om de ervaringen die ze beschrijft niet herkenbaar te herleiden naar mensen. Wij zijn Tanja dankbaar voor het delen van stukken uit haar leven.