Slapen. Ik realiseer me nu pas hoezeer ik dat altijd heb onderschat. Simpelweg omdat ik eigenlijk altijd tijd had om te slapen. Maar nu helaas niet meer. Door de kids (bijna) nooit meer uitslapen. Wat een luxe was dat vroeger zeg! Slapen heb ik altijd overal gekund. In elk bed, op de bank, in de auto, in de hangmat. Heerlijk even een powernapje doen.

Door mijn wisselende diensten is een ritme soms ver te zoeken en goed slapen nog belangrijker om optimaal te blijven functioneren. Het creĆ«ren van de juiste omstandigheden (rust, lekker bed, weinig licht) is hierdoor wel belangrijker geworden, hoewel de bank ’s avonds vaak nog steeds mijn beste vriend is. Mijn stemming verraadt veelal of ik uitgeslapen ben of niet. Als ik moe ben, heb ik een veel korter lontje. Hierdoor zorgt Bas er meestal wel voor dat ik genoeg slaap ;) Wij zorgen trouwens heel goed voor elkaar qua rustmomenten pakken en wisselen elkaar af indien de kinderen ’s nachts wakker worden of niet willen slapen. En gunnen elkaar ook een slaapje tussendoor als het werk en de zorg voor de kinderen dit toelaat. Door veel te bewegen krijg ik veel meer energie waardoor ik over het algemeen prima functioneer met 8 uur slaap. En qua inslapen doet een biertje of een wijntje voor het slapen gaan wonderen :)

Waar we voorheen altijd veel (uit)sliepen op vakantie, hebben we dit jaar misschien nog wel een vakantie nodig om bij te komen ;) Ondanks dat het ontzettend gezellig was, heerlijk weer en we super veel leuke dingen hebben gedaan was het ook hard werken. Ons schema ging ook in de vakantie gewoon door. Heel fijn dat we niets anders hoefden, maar dat is helaas weer anders nu we allebei weer aan het werk zijn. Dat heb ik afgelopen weken weer aan den lijve ondervonden. Ben na 5 maanden (verlof en vakantie) weer begonnen met werken en daarnaast ook nog eens op een nieuwe afdeling waar ik in opleiding ben voor kinderverpleegkundige. Ontzettend interessant en leerzaam, lieve collega’s maar ook erg wennen. En erg vermoeiend. Eerlijk gezegd kon je me opvegen aan het einde van de eerste week. Want je bent eigenlijk 2 banen aan het doen wat goed uitgerust zijn nog belangrijker maakt.

De slaapjes van onze kids zijn soms een uitdaging. Maar oh zo belangrijk voor onze eigen rust wat ervoor zorgt dat we hier goed in investeren. Ritme en regelmaat zijn zoveel mogelijk leidend. Teun heeft bijvoorbeeld zijn middagslaapje nog heel hard nodig, anders is hij aan het eind van de dag niet te genieten. Als we ’s ochtends weg gaan en hij valt op de terugweg rond de lunch in slaap in de auto krijgen we hem moeilijk weer weggelegd. Voor ons dus een uitdaging om of op tijd thuis te zijn of hem wakker te houden in de auto. Bij Nout is het vaak nog een klus om hem in slaap te krijgen. Doordat Teun altijd (luid en duidelijk) in de buurt is, is het lastiger om hem rustig weg te kunnen leggen. Hierdoor is het erin geslopen dat hij op de arm in slaap wordt gewiegd. Als hij wakker weggelegd wordt kan hij niet zelf in slaap vallen en is het vooral heel erg huilen geblazen waardoor je hem eigenlijk automatisch weer oppakt. Dit is nu moeilijk om te veranderen, maar we zijn de uitdaging wel aangegaan. Hierbij is geduld een schone zaak. Maar soms ben je gewoon zo moe dat je liever een stille baby hebt en niet het geduld en de tijd kunt opbrengen om consequent te zijn…

En dan hebben we nog enigszins geluk omdat onze lieve mannetjes over het algemeen goed doorslapen ’s nachts en ze ons pas rond 7.30u wekken. Met dank aan onze genen. Bas en ik zijn ook altijd goede slapers geweest. Des temeer dat we daarom nu het uitslapen zo enorm missen. Helemaal omdat we nog steeds avondmensen zijn en vroeg naar bed gaan helaas niet in ons DNA zit…. Ach ja, proost dan maar weer!

Marieke vlogt en blogt dit jaar over haar zoektocht naar balans. Ze is getrouwd met Bas, mama van Teun (aug 2016) en Nout (april 2018) en werkt als verpleegkundige in het ziekenhuis.