Sanne was net een jaar oud. Een paar keer per dag hoorde ik haar over de babyfoon die in de zusterpost stond weer bijna stikken in haar eigen hoestbui. Snel rende een collega of ik naar haar kamertje om haar voorover te houden en te helpen waar nodig. Soms liep ze blauw aan en had ze echt zuurstof nodig maar vaak kwam ze er ook zelf weer uit. Ouders konden het niet meer aanzien en waren aan het einde van hun Latijn. Dit was niet hun eerste kind dat kinkhoest kreeg. Maar ze wilden hun kinderen niet vaccineren, uit geloofsovertuiging.

Kinkhoest is vooral heel gevaarlijk bij jonge baby’s. Broertjes en zusjes zijn naast de moeder de belangrijkste besmettingsbron. Dit geeft aan hoe belangrijk het is om jonge kinderen in te laten enten om ernstige infectieziekten te voorkomen. Want deze kinderen gaan vaak naar de dagopvang waar ze elkaar ook weer kunnen besmetten.

Kort geleden stond er een bericht in de krant over mazelen-besmetting bij kinderen onder de 4 bij een opvang in Den Haag. Deze jonge kinderen waren niet gevaccineerd en lopen het risico ernstig ziek te worden door deze zeer besmettelijke virusinfectie. En dan hersenvliesontsteking. Pfff, ik krijg buikpijn als ik er aan denk. Afgelopen jaren zijn er meerdere kleine kinderen hierdoor overleden op onze afdeling. Door pneumokokken of meningokokken, oftewel zeer besmettelijke bacteriën, overgedragen in de thuissituatie of op de opvang door hoesten, niezen of slechte (handen)hygiëne. En helaas betrof het ook in deze gevallen kinderen die niet gevaccineerd waren.

De boosheid onder collega’s is dan ook groot als we weer zo’n ziek ongevaccineerd kindje op de afdeling hebben liggen. Uit onmacht, uit medeleven maar vooral ook over het risico dat deze kinderen lopen, ook om andere kinderen te besmetten die al dan niet gevaccineerd zijn. In Den Haag waren een aantal kinderen nog te jong om ingeënt te worden tegen de mazelen maar zijn nu wel besmet door een kind dat niet is ingeënt. ‘

De vaccinatiegraad, welke 95% moet zijn zodat er niet snel een grote uitbraak zal plaatsvinden, ligt nu rond de 90%. Deze dalende trend baart ons in het ziekenhuis echt grote zorgen. Maar we kunnen er gelukkig wat aan doen! Heb een hekel aan te term “anti-vaxxers” maar zou hen wel willen oproepen om hun keuze nogmaals te overdenken. Het is namelijk niet te laat en je kunt je kindje alsnog laten inenten.

Tegenwoordig zitten bijna overal gezondheidsrisico’s aan. Indien je echt verzekerd wilt zijn van een leven waarbij er geen rotzooi in je lichaam terecht komt kun je denk ik beter zelfvoorzienend gaan leven op een onbewoond eiland. In onze voeding, in de lucht, cosmetica, zoveel zaken in ons dagelijkse leven bevatten “dubieuze” stoffen die we binnen krijgen. Hoewel ik over het algemeen heel bewust leef en niet zomaar alles aan neem wat in mijn lijf komt heb ik nooit getwijfeld aan vaccineren.
Waarom zou ik iets waar geleerde medici heel lang en goed over na hebben gedacht überhaupt in twijfel trekken? Doordat er meer (niet-gelovige) mensen de vaccinaties in twijfel gingen trekken omdat er allerlei (ongefundeerde) bijwerkingen zouden zijn, zijn er dus steeds minder kinderen gevaccineerd. En dat is zorgelijk, vindt gelukkig ook het kabinet die gaat onderzoeken of vaccineren niet verplicht moet worden gesteld. Want je brengt niet alleen het leven van je eigen kind, maar ook dat van andere kinderen in gevaar.

Volgende maand

Ja, ik kom ze echt tegen. De kinderen die om 10 uur ’s ochtends al aan de chips zitten. Of na hun operatie direct chocomel krijgen. Waar ouders stiekem een BigMac menu meesmokkelen op de kamer van hun tienerzoon. Deze dingen zijn in het leven van mijn eigen gezonde kinderen al een zeldzame voorkomendheid dus elke keer weer ben ik verbaasd als ik een ziek kind zulke ongezonde voeding zie eten.

Kinderverpleegkundige Tanja is werkzaam als kinderverpleegkundige in een Nederlands ziekenhuis. Ze blogt anoniem – Tanja is niet haar echte naam – over haar werk en zoektocht naar balans. Tanja doet haar uiterste best om de ervaringen die ze beschrijft niet herkenbaar te herleiden naar mensen. Wij zijn Tanja dankbaar voor het delen van stukken uit haar leven.