Na de lockdown was er bij mij wat paniek. Hoe moet het nou met de kinderen? Geen school meer! Hoe moet het met mijn werk? Hoe zit het met Robert zijn werk? Op het moment dat dit wat vorm begon te krijgen, was mijn vraag net als die van Linda de Mol. Hoe moet het nou met de vakantie?

Eerste vliegvakantie

Mijn ouders zijn dit jaar 40 jaar getrouwd. Het feest zouden we met het ouderlijk gezin, aanhang en de kleinkinderen in Turkije vieren. Een jaar geleden is dit idee geboren en even later ook geboekt. Wat keken we hier allemaal naar uit. Dit zou plaatsvinden in de meivakantie. Onze kinderen zouden voor het eerst gaan vliegen. Echt super spannend. Verjaardagen werden zo ingericht dat er nieuwe koffers en zwemkleding werd gevraagd. We hadden er ontzettend veel zin in. Vooral het samen zijn, lekker eten, genieten van de zon en het strand. Het zou een feestje worden.

Dus niet

Dit loopt dus anders. De 1e week van april werd onze reis al door het reisbureau geannuleerd. Ja pech, best even balen en vooral Esmée was ook wel even verdrietig. Gelukkig zijn we allemaal gezond en wat in het vat zit verzuurd niet…..(zeggen we dan, maar voelen de teleurstelling)

En toen kwam de meivakantie. Ik bedacht me… hoe moeten we dat doen? Geen schoolwerk, alles is dicht. Hoe ga ik de kinderen 2 weken vermaken? Nu kan ik je vertellen dat deze vakantie net zo snel voorbij is gevlogen als de eerdere weken. We hebben (net als velen hoor ik om me heen) wat af zitten klussen en de kinderen hebben heerlijk gespeeld. Met elkaar, maar ook met de buurkinderen en met ons. Deze aandacht en rust was meer dan voldoende. Een stapje terug, niet per sé weg hoeven. Creatief worden we er wel van. Picknicken in de slaapkamer. Langer blijven hangen op bed, oud speelgoed weer tevoorschijn halen, kamers opruimen, meedoen aan missies en speurtochten. Het voelt als heerlijk aanrommelen.

Wat dan in de zomervakantie?

Ik heb werkelijk waar geen idee. Misschien Tuinesië? Misschien vakantie in eigen land?

Het risico om in het buitenland ziek te worden is natuurlijk altijd aanwezig. Toch willen we het op dit moment niet gaan opzoeken. Nog een keer vertragen en genieten van elkaar. Picknicken bij de speeltuin, wandelen in het bos. Misschien zijn er wel weer parken open waar we van kunnen genieten. Ik merk dat ik als mens zijnde best flexibel ben. Dat ik me kan aanpassen aan de situatie die er op dat moment is. Wat we dan kunnen en willen gaan we doen en anders doen we dat niet. Er is me veel duidelijk geworden de afgelopen periode. Het is namelijk prima om thuis te zijn!

Naast moeder van 2 prachtige kinderen, Esmée van 8 en Seppe van 4 jaar, is Anja getrouwd met een hele leuke man. Ze is ondernemer in De Gelukkige Ouder, kinderyoga docent, huishoudster, vrouw, zus, vriendin, dochter van en nog veel meer.
“Al mijn hele leven heb ik het gevoel dat ik op een zoektocht ben. Een zoektocht naar mezelf en wat er bij mij past. Waar krijg ik energie van en wat wil ik bereiken in mijn leven?”