Als kind hoorde ik vaak “Doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg” maar wat is dat eigenlijk ‘gewoon doen’? De afgelopen jaren vraag ik me dat steeds meer af. Hoe zit dat eigenlijk met het opvoeden van mijn kinderen? Wanneer doe je gewoon of ben je gek? En op welke manier ben ik authentiek en kan ik mijn kinderen leren dit ook te zijn?

Nou, doe dat maar niet aan…

Esmée heeft zelf haar kleren uitgekozen. Ze is heel erg trots op zichzelf. Dat straalt ze op alle manieren uit. Eigenlijk vind ik de combinatie niet helemaal lekker. Ze heeft zich niet beperkt tot haar kleren. Ook haar haren heeft ze al gedaan. Wat moet ik doen? Ik ben trots op haar dat ze het zelf heeft gedaan. Maar zo kan ze toch niet naar school?! Ook Seppe heeft regelmatig zijn laarzen verkeerd om aan. Hier krijg je bananenvoeten van zeg ik dan, maar als hij er echt last van heeft dan doet hij ze toch wel andersom aan?

Wat vinden anderen ervan?

Wat zouden andere ouders ervan vinden als Esmée op deze manier op school komt? Ik hoop niet dat ze gepest wordt. Dit zijn een paar gedachten die door mijn hoofd spoken. Mijn kind is zo trots als een pauw en ik ben bang wat anderen ervan vinden. Het is een angst in mijn systeem. Dit systeem zorgt ervoor dat ik keuzes maak die kloppen voor de buitenwereld. Tenminste, het is mijn gedachte dat de buitenwereld dat vindt. Maar vinden ze dat dan echt? Deze gedachten heb ik heel lang gehad. Ze hebben mij belemmerd in het volgen van mijn hart.

Falen is geen optie

De afgelopen jaren heb ik steeds meer inzichten gekregen in wie ik ben. In waarom ik de dingen doe zoals ik ze doe. Ook heb ik inzichten gekregen in waarom ik dingen niet doe. Ik kijk veel, heel veel naar de buitenwereld. Faalangst staat bij mij onder de angsten met stip op nummer één. Zoals ze in de serie Rox zeggen “falen is geen optie”. Mijn kop boven het maaiveld uitsteken en daar kritiek op krijgen. Dat vind ik echt eng. En stel nou dat ik er wel voor ga en dat het niet lukt? Wat zullen ze daar van vinden op het schoolplein?

Ik ga ervoor!

Ja, het is doodeng een eigen bedrijf starten. Stel nou dat het niet lukt? Dan heb ik het in ieder geval geprobeerd. Is het dan zo erg om op het schoolplein te zeggen dat het niet is gelukt? Ik weet het niet. Ik ga er vanuit dat ik hier niet achter hoef te komen. Ik zie angsten nu als wolken die voorbij komen. Ze komen en drijven weer verder. En Esmée laat ik vol trots naar school gaan. Volgende keer leg ik haar kleren en een bandana voor haar klaar. Met veel zelfvertrouwen ging ze nu in ieder geval naar school en guess what; niemand heeft een opmerking gemaakt.

Naast moeder van 2 prachtige kinderen, Esmée van 7 jaar en Seppe van 3 jaar, is Anja getrouwd met een hele leuke man. Ze is ondernemer, huishoudster, vrouw, zus, vriendin, dochter van en nog veel meer, maar het gehele pakket maakt dat zij Anja van Renselaar is.